3 ธ.ค. 2551
วันพุธที่ 3 ธันวาคม พ.ศ. 2551
Wednesday 3 December 2008
เช้านี้แพทย์คีโมไม่ถามหาคุณพ่อแล้ว คุณแม่บอกแพทย์ไปแล้วว่าคุณพ่อป่วยหนักและยังคงพักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาลเช่นกัน แพทย์ยังไม่ได้พูดอะไรมาก บอกเพียงแต่ประโยคเดียวว่าให้น้องทานยาคีโมได้แล้ว
น้องเหนื่อยมากในวันนี้ อาจจะเป็นเพราะว่าเมื่อคืนน้องนอนไม่ได้ และช่วงประมาณตีสามเรามีขอยาคลายเครียดให้น้องทานเพิ่มอีกหนึ่งเม็ด น้องเลยเพลียมากในเช้านี้ เมื่อพวกเราฝากพยาบาลแจ้งแพทย์ไป โดยที่เราไม่ได้ระบุแพทย์ทางไหนไป แต่ประมาณก่อนสิบโมงเช้าแพทย์ทางหัวใจรีบขึ้นมาดูน้องสาวว่าเป็นอย่างไร น้องจึงบอกแพทย์ทางหัวใจเกี่ยวกับอาการและคงเป็นเพราะน้องเพลียมาก แพทย์ทางหัวใจถามน้องว่า จะเอาเครื่องช่วยหายใจมาใส่ให้น้องๆ ปฏิเสธทันทีเพราะน้องเข้าใจว่าแพทย์จะใช้วิธีสอดท่อช่วยหายใจ น้องสาวจึงบอกไม่เอา เพราะเจ็บและไม่ชอบ แพทย์ทางหัวใจถามน้องว่าเคยใส่หรือยัง น้องสาวบอกเคยใส่เมื่อครั้งที่ผ่าตัดเยื่อหุ้มหัวใจ น้องสาวไม่ยอมใส่แน่นอน ซึ่งน้องเล่าประสบการณ์นั้นให้เราฟังบ่อยมากๆ จนเราเข้าใจว่าน้องไม่ยอมใช้วิธีนั้นแน่ๆ
แพทย์ทางหัวใจจึงบอกน้องว่า แพทย์ยังไม่ได้จะใช้วิธีนั้น แต่แพทย์จะเอาเครื่องช่วยหายใจแบบอัดลมลงไปแทน ดังนั้นเครื่องนี้น่าจะช่วยให้น้องหายใจดีขึ้น แพทย์จะให้ไปเอาเครื่องนี้จากห้อง ICU ขึ้นมาให้ โดยที่น้องไม่ต้องลงไปอยู่ที่ห้อง ICU หลังจากที่ได้ฟังแพทย์ทางหัวใจบอก พวกเราก็ใจชื้นขึ้นทันที แพทย์ทางหัวใจคงพอรู้ว่าน้องไม่ชอบอยู่ห้อง ICU
ไม่นานนัก พยาบาลสองคนที่เป็นหัวหน้าวอร์ดและพยาบาลอีกคนเข็นเครื่องช่วยหายใจที่อัดลมลงไปเข้ามาที่ห้องน้อง แต่เพราะเครื่องนี้เป็นเครื่องของทางห้อง ICU พยาบาลที่วอร์ดส่วนใหญ่จึงใช้ไม่เป็น พยาบาลสองคนจัดการใส่ให้น้อง และน้องทานยาคลายเครียดอีกหนึ่งเม็ด เพราะแพทย์ทางหัวใจอยากให้น้องพักผ่อนให้เต็มที่ในช่วงเช้านี้ หลังจากที่ใช้เครื่องช่วยหายใจตัวนี้แล้ว น้องก็รู้สึกดีขึ้นหายใจได้ดีขึ้นกว่าปกติ ทุกอย่างดูจะราบรื่นดี
แพทย์ทางปอดเดินเข้ามาเยี่ยมแบบสักครู่เดียว และก็ไม่ได้พูดอะไร จึงออกไป ตอนเย็นที่ญาติๆ และเพื่อนๆ น้องมาเยี่ยม ต่างมาเห็นเครื่องช่วยหายใจของน้อง ต่างก็ถามเป็นเสียงเดียวว่าน้องอาการหนักลงหรือ เราบอกได้เพียงแต่ว่าน้องเหนื่อยแค่นั้นเอง
คืนนั้นหลังจากที่น้องล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ เราสวดมนต์เสร็จประมาณตีหนึ่งกว่า เราก็จัดการลากที่นอนมานอนข้างๆ เตียงน้องแทน มานอนข้างๆ เครื่องช่วยหายใจของน้อง แต่เป็นเพราะความโชคร้ายของน้องในคืนนี้ เพราะว่าแพทย์ให้ยาคลายเครียดสองเม็ด ซึ่งมากกว่าปกติ และพยาบาลที่คอยดูแลน้องในคืนนี้ ต่างก็ใช้เครื่องช่วยหายใจเครื่องนี้ไม่เป็นเลย
เมื่อเครื่องร้อง ซึ่งร้องแต่ละครั้งนี่ดังมากๆ พยาบาลได้แต่ดึงปลั๊กออกและจิ้มปลั๊กกลับเข้าไปเหมือนเดิม คืนนี้น้องได้ทานยานอนหลับไปสองเม็ดก็จะเพลียมากกว่าปกติอยู่แล้ว และเครื่องช่วยหายใจที่ส่งเสียงร้องดังไปตลอดทั้งคืน โดยที่พยาบาลไม่รู้ว่าเครื่องร้องเพราะเหตุผลใด เมื่อร้องบ่อยๆเข้า มันก็เป็นการรบกวน และทำให้น้องไม่สามารถนอนได้ น้องก็เรียกพยาบาลเข้ามาดู พยาบาลก็ดึงปลั๊กออกและเสียบเข้าไปใหม่ จนประมาณตีสามที่เราก็นอนไม่ได้เช่นกัน ลุกขึ้นมาถามพยาบาลว่า ที่เครื่องร้องเป็นเพราะอะไร พยาบาลก็ตอบไม่ได้ บอกเพียงแต่ว่าพยาบาลจะตามพยาบาลที่ห้อง ICU มาดูให้แค่นั้นเอง พอหนักๆ ขึ้น คือเครื่องร้องตลอดเวลา พยาบาลก็บอกว่าตามพยาบาลห้อง ICU ให้แล้ว และก็ตามแพทย์เวรให้แล้วด้วย
น้องรออยู่พักใหญ่ แต่เครื่องยังคงร้องตลอด พยาบาลคนเดิมกลับบอกเราว่าถ้าเครื่องร้องก็ให้ลุกขึ้นมากดปุ่มที่อยู่บนเครื่อง ให้เสียงเงียบลงให้ด้วยละกัน นี่คือการบริการจากโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง ประมาณตีสี่กว่าแพทย์เวรเข้ามาดูน้องก็ปรับเครื่องนิดหน่อย โดยที่เราได้ยินชัดเจนว่าแพทย์เวรกับพยาบาลต่างก็พูดว่าใช้เครื่องไม่เป็น จะต้องปรับให้เป็นแบบนี้ แต่ตั้งไม่เป็น เราจึงยืนดูแพทย์เวรอยู่พักใหญ่ แพทย์เวรหาทางปรับเครื่องจนได้ และก็ออกไป ไม่นานนักพยาบาลจากห้อง ICU มาถึง ก็ถามว่าจะให้ทำอะไร พยาบาลคนเดิมบอกว่าไม่เป็นไรแล้ว ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว โดยที่เมื่อพยาบาลห้อง ICU ออกไป เครื่องก็ร้องอีกจนเช้า
แสดงความคิดเห็น