5 ธ.ค. 2551
วันศุกร์ที่ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2551
Friday 5 December 2008
หลังจากที่อดหลับอดนอนมาหลายคืน วันนี้เราเลยตื่นประมาณแปดโมงกว่า น้องชายสองคนเฝ้าแบบโต้รุ่งทั้งคืน และบอกให้เราเตรียมตัวให้พร้อมเพื่อจะเฝ้าต่อ เพราะน้องชายทั้งสองจะกลับบ้านไปนอนบ้าง แพทย์คีโมมาเยี่ยมปกติและไม่ได้พูดอะไรมาก
วันนี้เป็นวันพ่อ จึงเป็นวันที่คนส่วนใหญ่หยุดกัน ดังนั้นคนจึงมาเยี่ยมน้องกันทั้งวัน แต่น้องก็ยังดูเพลีย น่าจะเป็นเพราะฤทธิ์ยานอนหลับที่ใส่อยู่จึงทำให้น้องดูเพลียๆ แต่ประสาทสัมผัสของน้องดีมาก เพราะว่าทุกครั้งที่เราเดินไปไกลจากเตียงของน้องโดยที่ไม่บอก น้องจะเรียกชื่อให้เราไปอยู่ข้างๆ ตลอด หรือแม้กระทั่งเรานั่งลงไปที่เก้าอี้ข้างๆ เตียงน้องๆ ก็จะขอมือเราไปจับอยู่ตลอดเวลา วันนั้นเราจึงคอยสวดมนต์อยู่ข้างๆ น้องตลอดวัน โดยที่น้องถามเวลาเราบ่อยมากว่ากี่โมงแล้ว ถามจนน้องสาวอีกคนแซวว่า “มีนัดหรือ จะเปลี่ยนเสื้อผ้าไปเลยมั้ย”
นอกจากนั้นน้องสาวจะถามอีกว่าชีพจร ออกซิเจนและความดันของน้องเป็นตัวเลขอะไรบ้าง น้องถามแบบนั้นทั้งวัน และน้องยังถามเพิ่มอีกว่าเมื่อไหร่น้องจะถอดหน้ากากนี้ออกได้ วันนั้นเรานั่งอยู่ข้างๆ เตียงน้องทั้งวันยกเว้นเฉพาะช่วงที่ทานข้าวแค่นั้นเอง
ช่วงเย็นๆ น้องได้พยาบาลคนที่ใช้เครื่องไม่เป็นคนเดิมอีกแล้ว ซึ่งพยาบาลคนนั้นไม่สามารถใส่หน้ากากได้ถูกต้อง จนอีกสักพักเครื่องร้องแบบผิดปกติ ไม่เหมือนที่เคยร้อง พยาบาลได้แต่ดึงปลั๊กออกและหันมาบอกว่า ให้น้องใช้เครื่องหายใจแบบปกติไปก่อน ให้เครื่องนี้ได้พักบ้าง เราไม่เคยเห็นพยาบาลคนไหนพูดแบบนี้เลย เราจึงถามไปว่าทางโรงพยาบาลไม่มีเครื่องสำรองหรือ เพราะถ้าน้องหายใจด้วยเครื่องปกติไม่ได้ จะให้น้องทำอย่างไร พยาบาลก็ไม่ตอบอะไร เพียงแต่บอกว่าจะไปเรียกพยาบาลที่ห้อง ICU มาดูให้ละกัน ไม่นานนักพยาบาลจากห้อง ICU ก็มาสอนวิธีการใส่หน้ากากที่ถูกต้องให้กับพยาบาลคนนี้ และสอนเพิ่มอีกว่าต้องห้ามให้รั่ว เพราะถ้ารั่ว เครื่องก็จะร้อง พยาบาลคนนี้ก็เพิ่งจะรู้เองว่าห้ามรั่ว
ต่อมา ก็มีปัญหาเกิดขึ้นอีก พยาบาลคนเดิมไม่สามารถแก้ปัญหาเครื่องได้ จึงไปตามแพทย์เวรมาอีกครั้ง เพราะเครื่องไม่ทำงาน เราจึงถามแพทย์ไปว่า ให้หาเครื่องใหม่ให้ไม่ได้หรือ ภายหลังพยาบาลจึงยอมหาเครื่องใหม่ให้ และแพทย์เวรบอกให้ดูดเสมหะให้น้อง แต่วิธีการดูดนั้นดูน้องจะสำลักและเจ็บอยู่ เมื่อดูดเสร็จก็พ่นยาและใส่หน้ากากกลับเข้าไป
คืนนี้ น้องชายสองคนก็มาเฝ้าน้องสาวให้อีกหนึ่งคืน โดยที่ทุกคนให้เรานอน เราก็ลากที่นอนมานอนที่พื้นข้างๆ เตียงน้องเหมือนเคย กว่าจะได้นอนก็ประมาณเกือบตีสอง แต่เปิดตาขึ้นมาดูน้องเป็นระยะๆ โดยเห็นว่ามีผู้ช่วยพยาบาลมาเช็ดตัวให้น้อง เพราะน้องคงร้อน เราไม่ได้ลุกขึ้นมาช่วยอะไร เพราะปกติเราจะเช็ดตัวให้น้องทั้งวันอยู่แล้ว
แสดงความคิดเห็น