2 ธ.ค. 2551
วันอังคารที่ 2 ธันวาคม พ.ศ. 2551
Tuesday 2 December 2008
วันนี้แพทย์คีโมมาตรวจเยี่ยมเหมือนทุกๆ เช้า และแพทย์คีโมถามน้องว่าทานยาคีโมหรือยัง น้องจึงบอกว่ายังไม่ได้ทาน และแพทย์คีโมยังคงย้ำกับน้องอีกว่า จะต้องให้ญาติมาพบแพทย์คีโมด้วย ซึ่งน้องบอกไปว่า วันนี้จะให้คุณแม่เข้าไปพบที่ห้องตรวจของแพทย์คีโม ซึ่งวันนี้คุณแม่ก็ไปเข้าพบแพทย์คีโมมาด้วย
แพทย์ทางหัวใจมาเยี่ยมน้องเหมือนปกติ และตรวจเช็คว่าน้องปกติดี น้องก็ยังดูปกติ แต่ระยะหลังนี้น้องไม่ได้ทานยาแก้ปวดแล้ว หรือพูดง่ายๆ ก็คือตั้งแต่ออกมาจากห้อง ICU น้องแทบจะไม่ขอยาแก้ปวดเลย ซึ่งเราเคยถามน้องว่าที่ปวดคือปวดบริเวณไหน น้องจึงบอกว่าปวดตรงต่อมน้ำเหลืองแถวๆ คอเท่านั้น ที่อื่นก็ไม่ได้ปวดอะไร
แพทย์ทางปอดขึ้นมาดูน้อง เราจึงถามแพทย์ทางปอดไปว่า ที่เมื่อวานเจาะเป็นอย่างไร แพทย์ทางปอดบอกว่าเมื่อวานเจาะออกมาเป็นเลือด พอพาน้องไปเอกซเรย์ถึงรู้ว่าเจาะขวาไม่ได้ เราจึงถามต่อตามที่แพทย์ทางปอดที่เป็นญาติบอกมาว่าให้ลองถามดูว่า แพทย์ทางปอดจะเจาะให้น้องอีกเมื่อไหร่ แพทย์ทางปอดบอกเพียงว่า “ผมคงไม่เจาะแล้ว” เราจึงถามต่อว่าน้องเคยเจาะทางซ้ายแล้วยังพอหายใจด้วยตัวเองได้ แพทย์หันมาปฏิเสธทันทีว่า “ผมคงไม่เจาะแล้วหล่ะ”
น้องสาวยังคงทำกิจกรรมประจำวันปกติ เพียงแต่เหนื่อยง่าย จึงไม่ได้ทำอะไรที่หักโหมมาก และมีแอบงีบตอนเย็น ซึ่งปกติน้องจะไม่ได้หลับเวลามีคนมาเยี่ยม แต่วันนี้น้องไม่ไหวจริงๆ น้องจึงปิดตางีบพักหนึ่ง แต่น้องก็ยังทานอาหารครบสามมื้อ โดยที่ทานน้อยลงไปบ้าง แต่ก็ยังพอทานได้ทุกอย่าง
ตอนหลับคืนนี้น้องนอนไม่ค่อยได้เลย น้องทั้งเหนื่อย ทั้งหายใจไม่สะดวก และเวลาที่น้องไอเพราะจะขับเสมหะออก น้องจะเจ็บชายโครงด้วย เราจึงลากเก้าอี้มานั่งที่ข้างเตียงน้อง บอกน้องว่าคืนนี้เราจะนั่งหลับตรงนี้ จะได้อยู่ไม่ไกลน้องและน้องเรียกเพียงสะกิด น้องกลับเกรงใจเราบอกว่าไม่เป็นไรและให้เรากลับไปนอนที่เตียง เพราะน้องเห็นเรานอนแบบนี้น้องก็ไม่สบายใจ สงสารเรา แต่เรายืนยันว่าคืนนี้เราจะนอนตรงนี้แน่นอน จะนั่งเฝ้าจนน้องหลับและหลับในเก้าอี้ตัวนี้ด้วย คืนนั้นน้องก็นอนไม่ได้ทั้งคืน น้องชวนเราคุยบ้าง เรียกเราบ้าง น้องคงเห็นเราหลับและสงสาร จึงเรียกให้เราขึ้นไปนอนอยู่บนเตียงกับน้องด้วยกัน โดยที่น้องแบ่งเตียงคนป่วยให้เรานอน ปกติขนาดเราสองคนนอนเตียงใหญ่กว่านี้ด้วยกัน น้องยังชอบบอกว่าแคบไป แต่นี่น้องแบ่งเตียงคนป่วยให้เรานอนด้วยกัน หน้าแบบชนกันได้เลย เรารู้สึกว่าน้องนอนไม่ค่อยสบายเพราะว่าเราเป็นคนตัวใหญ่จะไปเบียดน้องเปล่าๆ จึงบอกน้องว่าไม่เป็นไร เรากลับไปหลับที่เดิมจะดีกว่า พอลงไปได้เพียงสักครู่เดียวน้องก็เรียกเรากลับขึ้นไปกอดน้อง โดยที่คืนนั้นน้องไม่ได้นอนทั้งคืนเพราะเรียกเราขึ้นไปกอดน้องตลอด น้องบอกเพียงแต่ว่าน้องกลัวและน้องนอนไม่ได้เลย
แสดงความคิดเห็น