14 พ.ย. 2551

เช้านี้น้องเหนื่อยเล็กน้อย อาจจะเป็นเพราะว่าน้องไปอยู่โรงพยาบาลหลายวันเลยไม่ชินกับการที่ต้องเดินขึ้นเดินลงบันไดหลายๆชั้น โดยปกติแล้วทุกเช้าน้องจะลุกขึ้นมาใส่บาตรทุกเช้า และทุกเสาร์อาทิตย์น้องจะไปถวายสังฆทาน โดยที่น้องไม่ได้กำหนดว่าจะไปที่วัดไหน เพียงแต่เตรียมถังไว้แล้วนำติดไปด้วยในระหว่างการเดินทาง แล้วแวะเข้าไปในวัดที่ผ่านไป ณ วันนั้น นอกจากนี้น้องก็ยังไปถวายเพลที่วัดที่น้องชายเคยไปบวชอยู่บ่อยๆ กิจกรรมของน้องจึงวนเวียนอยู่กับทางพุทธศาสนาส่วนใหญ่

เพราะว่าเช้านี้น้องวิ่งลงไปใส่บาตร น้องจึงพักสักครู่ก่อนแล้วจึงค่อยออกไปพบแพทย์ทางปอดที่โรงพยาบาลเอกชนก่อน และน้องจะต้องเอกซเรย์ที่ปอดเพื่อจะนำไปให้แพทย์คีโมที่โรงพยาบาลรัฐด้วย เมื่อเอกซเรย์เสร็จแล้ว แพทย์ทางปอดที่เป็นญาติก็ไม่ได้รอให้อ่านผล แต่ให้พยาบาลไปนำฟิล์มมาดูก่อนเลย น้องเข้าไปพบแพทย์ทางปอดที่เป็นญาติ ซึ่งท่านก็บอกว่าปอดของน้องดูดีขึ้น ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้วท่านยังคิดว่าน้องอาจจะต้องเข้ามาเจาะปอดเพิ่ม แต่วันนี้ดูฟิล์มแล้วรู้สึกว่าสามารถเห็นปอดซ้ายชัดขึ้นมาก ซึ่งต้องบอกว่าเป็นเรื่องที่ดี เมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้วพยาบาลต้องขอนำฟิล์มกลับไปที่ห้องเอกซเรย์อีกครั้ง เพื่อที่จะให้แพทย์อ่านฟิล์มที่ห้องเอกซเรย์สรุปผลให้ก่อน

หลังจากนั้นพยาบาลก็แจ้งว่า ตกลงวันนั้นทางพยาบาลที่วอร์ดไม่สามารถติดต่อแพทย์คีโมได้เกี่ยวกับเรื่องที่นัดหมาย หลังจากที่รอผลอ่านฟิล์มเรียบร้อยแล้วก็ค่อนข้างสาย พยาบาลจึงแนะนำว่าพยาบาลจะขอเช็คให้ก่อนว่าแพทย์คีโมจะสะดวกหรือไม่ ที่จะให้เข้าไปพบที่โรงพยาบาลรัฐ โดยที่พยาบาลให้เหตุผลว่าเนื่องจากโรงพยาบาลนั้นเป็นโรงพยาบาลรัฐ พยาบาลไม่อยากให้คนไข้ไปแบบเสียเวลาเปล่าและยังทำให้คนไข้เหนื่อยเกินไปด้วย หลังจากที่พยาบาลพยายามติดต่อแพทย์คีโมอีกครั้ง แต่ยังคงติดต่อไม่ได้ พยาบาลจึงแจ้งพวกเราว่าเดี๋ยวพยาบาลจะขอให้แพทย์ทางปอดที่เป็นญาติบอกเรื่องผลของเอกซเรย์ทางโทรศัพท์กับแพทย์คีโมโดยตรง คนไข้จะได้ไม่ต้องวิ่งไปวิ่งมา น้องจึงไม่ต้องไปโรงพยาบาลรัฐต่ออีกที่ โชคดีที่เจอพยาบาลเข้าใจจิตใจคนไข้