20 เม.ย. 2551
วันอาทิตย์ที่ 20 เมษายน พ.ศ. 2551
Sunday 20 April 2008
ถึงกำหนดให้ยาคีโมเพิ่มอีกขวดเล็ก พวกเราจึงพาน้องไปพบแพทย์คีโมที่โรงพยาบาลเอกชนย่านพระรามหก น้องสาวก็ยังใจสู้ ถึงแม้จะมีแผลในปากที่ใหญ่ จนทำให้ทานอะไรไม่ได้เลย และทานอาหารเริ่มน้อยลงเรื่อยๆ ก่อนให้ยา แพทย์คีโมก็ให้พยาบาลเจาะปลายนิ้วดูว่าเลือดนั่นเหมาะกับการที่จะเติมยาหรือไม่ แต่ที่ต้องบอกว่าประหลาดใจมาก เพราะว่าที่นี่เป็นโรงพยาบาลเอกชนที่มีชื่อเสียง แต่คนที่มาเจาะเลือดตรวจน้องกลับไม่ใช่พยาบาล โรงพยาบาลแห่งนี้ให้เทคนิคการแพทย์มาเจาะ ซึ่งคนที่มาเจาะนั้นสร้างความงุนงงให้น้องและเราอย่างมาก เพราะว่าคนที่เจาะนั้นหยิบสำลีที่ชุบแอลกอฮอล์มาเช็ดน้องก่อนเจาะ โดยที่เช็ดอยู่ที่กลางนิ้ว แต่มาเจาะที่ต้นนิ้วที่ติดกับเล็บ น้องเลยถามเขาไปว่า ทำไมไม่เจาะตรงที่เช็ด หรือถ้าจะเจาะตรงนั้นแต่แรก ทำไมถึงไม่เช็ดตรงนั้นแต่แรก เขาก็ไม่ได้ตอบอะไร แต่ที่น้องต้องทักเขา เพราะว่าเห็นว่ามันผิดวิธี ที่เคยเรียนมาก็คือจะต้องเจาะตรงที่เช็ดแอลกอฮอล์ไม่ใช่ไปเจาะตรงที่ไม่ได้เช็ดแบบนั้น ซึ่งครั้งนี้ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวที่เจาะแบบนี้
เพราะความโชคดีของน้องสาวที่เม็ดเลือดต่างๆ ยังอุดมสมบูรณ์ถึงแม้จะทานไม่ได้เลย แพทย์จึงให้ใส่ยา Gemza เพิ่มอีกขวด แพทย์คีโมบอกว่าขนาดของยานั้นไม่เยอะมากและน้อยกว่าครั้งที่แล้ว แต่เป็นเพราะว่าเราสนใจในทุกๆ เรื่องเพราะอยากจะเก็บรายละเอียดทุกอย่างของน้อง เมื่อเห็นที่แพทย์เขียนก็งงๆ เพราะรู้สึกว่าขนาดของยาก็เท่าเดิม ครั้งนี้น้องโชคดีที่ได้พยาบาลทางด้านคีโมที่ห้องสังเกตุการณ์โดยตรง เพราะว่าครั้งนี้ให้ยาที่ห้องสังเกตุการณ์เลย ไม่ต้องค้างคืนที่โรงพยาบาล ซึ่งเมื่อตอนที่หยดยาพยาบาลก็เข้าใจในเรื่องความเร็วของยา พยาบาลก็รอดูจนเรียบร้อยอยู่พักใหญ่จึงค่อยออกไปปฏิบัติหน้าที่อื่นต่อ
นอกจากนั้นวันนี้พวกเรายังได้ความรู้ที่มาจากประสบการณ์ของพยาบาลมากมาย พวกเราถามพยาบาลไปตรงๆ ว่ายาคีโมทั้งหมดที่น้องให้นี้ไม่มีผลข้างเคียงบ้างเลยหรือ พยาบาลบอกเราว่าบางคนก็ไม่มี แต่ส่วนใหญ่ก็จะมีผลข้างเคียง โดยที่ขึ้นอยู่แต่ละบุคคล แต่จากประสบการณ์ของพยาบาลนั้นจะพบว่ามีผมร่วงบ้าง แผลในปากจนทานไม่ได้ เล็บเปลี่ยนเป็นสีดำจนกระทั่งคนไข้ทาเล็บเป็นสีดำไปเองเพื่อที่จะได้มองไม่ออก และผลข้างเคียงต่างๆ อีกมากมาย และพวกเรายังถามอีกว่าทำไมยาที่หยดลงเส้นเลือดนี้ถึงบอกว่าจะต้องหยดให้เสร็จภายในครึ่งชั่วโมง พยาบาลจึงบอกว่าเพราะแพทย์คีโมกำหนดไว้เช่นนั้น แต่บางครั้งพวกพยาบาลก็ต้องยอมปรับเป็นหยดภายในหนึ่งชั่วโมง เพราะคนไข้แสบเส้นเลือด ครั้งนี้ทำให้พวกเราได้ทราบข้อมูลเกี่ยวกับโรงพยาบาลอีกมากมาย อย่างเช่น เราพยายามบอกน้องมาตลอดว่า "โรงพยาบาลคือแหล่งเชื้อโรคที่น่ากลัวที่สุด" จนกระทั่งพยาบาลคนนี้ก็ยอมรับเช่นเดียวกัน และพยาบาลยังสมทบเพิ่มว่าเชื้อโรคแต่ละโรงพยาบาลก็ไม่เหมือนกัน ซึ่งพยาบาลคนนี้เคยย้ายมาจากโรงพยาบาลอื่น ตอนที่มาที่โรงพยาบาลแห่งนี้ใหม่ๆ ก็ป่วยเพราะไม่คุ้นเคยกับเชื้อโรคที่โรงพยาบาลนี้เช่นกัน
วันนี้จึงกลายเป็นวันที่ราบรื่น และน้องก็ยังได้ยาแก้แพ้กลับไปทานเพิ่ม น้องสาวเริ่มชินและรับได้กับเรื่องของยาคีโม จึงไม่บ่นอะไรมากมายหรือไม่รู้ว่าบ่นแล้วจะมีใครเข้าใจบ้างหรือเปล่า แต่ยังไงๆ น้องก็ยังมีเพียงเรื่องที่ยังหลับไม่ได้ตอนกลางคืน เพราะร้อนที่ไขสันหลังมาก
ผลการตรวจเม็ดเลือดอย่างสมบูรณ์
(Complete Blood Count: CBC)
HCT/HB 30.6/10.4
WBC 5,600
Neutrophil 65
Lymphocyte 29
Monocyte 5
Platelets 299,000
แสดงความคิดเห็น