2 เม.ย. 2551
วันพุธที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2551
Wednesday 2 April 2008
น้องสาวได้คิวผ่าตัดประมาณสิบโมงเช้า ซึ่งทุกๆ คนในครอบครัวก็ไม่คิดว่าการผ่าตัดเช่นนี้เป็นการแจ้งลางบอกเหตุบางอย่าง เพราะว่าเรื่องเช่นนี้ไม่เคยเกิดขึ้นในครอบครัวของเรา และน้องสาวนั้นอายุยังน้อยมาก
เมื่อศัลยแพทย์ที่แพทย์ทางปอดที่เป็นญาติเชิญเข้ามาผ่าให้น้องแวะเข้ามาดูน้อง ตอนนั้นเรากลับกลัวว่า น้องสาวจะเป็นแผลเป็นที่คอ เพราะแผลผ่าตัดนั้นยาวประมาณหนึ่งนิ้ว เพราะว่าพวกเราไม่คาดฝันว่าเรื่องร้ายๆ จะเริ่มต้นจากตุ่มๆ เล็กพวกนี้ เราจึงขอร้องแพทย์ว่า “อย่าให้เป็นแผลเป็นใหญ่” เพราะว่าน้องเป็นคนรักสวยรักงาม คงไม่ดีแน่ ถ้าจะมีแผลเป็นติดตัวแบบนี้ แพทย์ก็รับปากว่าไม่ต้องเป็นห่วง
ระหว่างที่น้องเข้ารับการผ่าตัดนั้น เราและน้องสาวอีกคนรออยู่ที่ห้องพักของน้อง ดังนั้นเมื่อผ่าตัดชิ้นเนื้อนั้นออกมาแล้ว น้องก็กลับขึ้นมาเล่าให้ฟังว่า การผ่าชิ้นเนื้อนั้นใช้เวลาพอสมควรในการที่แพทย์จี้ด้วยเครื่องมือ จนน้องรู้สึกว่าเจ็บ และการผ่านั้นจะต้องเอียงตัวด้านข้างด้วย และน้องสาวคิดว่าทุกอย่างคงไม่มีอะไร จึงขอแพทย์กลับบ้านทันที หลังจากที่แพทย์ที่เป็นญาติขึ้นมาดู แล้วก็อนุญาตให้น้องกลับบ้านได้ จากวันนั้นพวกเราก็ยังคงทำตัวเป็นปกติ และ่เริ่มมั่นใจว่าแพทย์โรงพยาบาลชื่อดังย่านพระราม 6 น่าจะวินิจฉัยผิดอย่างแน่นอน น้องไม่น่าจะเป็นโรควัณโรค
แสดงความคิดเห็น